viernes, 30 de enero de 2009

Pola Paz: Binta e a gran idea

Curtametraxe que pertence á película "No mundo a cada rato". Rodada en Senegal coa axuda de UNICEF, conduce ao espectador ao mundo de Binta, unha nena de sete anos que pon en marcha unha obra de teatro infantil para mostrar o desexo da súa curmá de ir á escola. Desta maneira aparentemente sinxela, somos observadores da realidade doutras realidades, que nos resultan difíciles de crer en comunidades contemporáneas.

É un berro pola libertade e a igualdade...Pola Paz.




Este é un traballo colaborativo dalgunhas bibliotecas do PLAMBE 2009.Grazas polo voso esforzo.

Instruccións para lembrar a Cortázar


Estase a cumplir o vintecinco aniversario da morte de Julio Cortázar, un dos grandes renovadores da literatura latinoamericana.
Cortázar: escritor arxentino nacido en Bruselas e que viviu en París gran parte da súa vida, onde ambientou unha das súas novelas máis inolvidábeis, Rayuela. Adicouse inicialmente ao ensino para acabar como traductor de la UNESCO en París. Defensor da causa revolucionaria en Cuba e de cantos movementos populares sacudiron ao continente americano nos duros anos das ditaduras militares.
É probable que ao escritor lle parecera máis interesante conmemorar a data na que aprendeu a chorar ou a subir escaleiras ou a besar, pero a nós, que ás veces e por desgracia parecémonos máis ás Famas que aos Cronopios, esta data sérvenos para lembrar esa figura xigantesca das letras hispanas.
Entre as súas obras máis salientables, especialmente no xénero do relato curto, deberemos mencionar Bestiario (1951), Las armas secretas (1959), Todos los fuegos el fuego (1966) Octaedro (1974) e Queremos tanto a Glenda (1981).
Ata pronto Cortázar.
Deixámosvos un texto útil das Instrucciones para llorar, da obra Historias de cronopios y de famas:

" Dejando de lado los motivos, atengámonos a la manera correcta de llorar, entendiendo por esto un llanto que no ingrese en el escándalo, ni que insulte a la sonrisa con su paralela y torpe semejanza. El llanto medio u ordinario consiste en una contracción general del rostro y un sonido espasmódico acompañado de lágrimas y mocos, estos últimos al final, pues el llanto se acaba en el momento en que uno se suena enérgicamente. Para llorar, dirija la imaginación hacia usted mismo, y si esto le resulta imposible por haber contraído el hábito de creer en el mundo exterior, piense en un pato cubierto de hormigas o en esos golfos del estrecho de Magallanes en los que no entra nadie, nunca. Llegado el llanto, se tapará con decoro el rostro usando ambas manos con la palma hacia adentro. Los niños llorarán con la manga del saco contra la cara, y de preferencia en un rincón del cuarto. Duración media del llanto, tres minutos. "

E tamén algo da súa voz.


martes, 20 de enero de 2009

2º CERTAME LITERARIO ORGANIZADO POLA BIBLIOTECA DO IES MONCHO VALCARCE




Con motivo da celebración do Día do Libro o 23 de abril, a biblioteca do IES Moncho Valcarce vai celebrar o 2º certame literario de relato breve que ten as seguintes bases:
1. A convocatoria vai dirixida a todo o alumnado do IES Moncho Valcarce. Cada alumn@ poderá participar cun só conto.
2. As obras que se presenten a este certame de relato breve poderán estar escritas tanto en lingua galega como en lingua castelá.
3.- O tema deste ano será o relato de aventuras.
4. As narracións terán una extensión máxima de oito folios DNA 4, escritos a ordenador ou a máquina a dobre espazo e por unha soa cara, con fonte de corpo 12.
5. Establécense dous premios para cada ciclo:
- Primer ciclo (1º e 2º de ESO):
· 1º premio: cheque regalo por valor de 50 euros e lote de libros.
· 2º premio: cheque regalo por valor de 30 euros e lote de libros
- Segundo ciclo (3º, 4º de ESO e PCPI ):
· 1º premio: cheque regalo por valor de 50 euros e lote de libros.
· 2º premio: cheque regalo por valor de 30 euros e lote de libros
- Bacharelato (1º e 2º):
· 1º premio: cheque regalo por valor de 50 euros e lote de libros.
· 2º premio: cheque regalo por valor de 30 euros e lote de libros

6. As obras deberán presentarse nun sobre aberto asinadas cun lema ou seudónimo, que figurará tamén noutro sobre pechado, xunto co título da obra. No interior do sobre pechado farase constar a identidade do autor e curso.
7. Os orixinais entregaranse na biblioteca do IES. O prazo de admisión finaliza o día 26 de marzo de 2009.
8. O xurado estará composto por membros (profesor@s e alumn@s) do Club de lectura “Felices aventuras”.
9. O acto de entrega dos premios terá lugar o día 23 de abril na biblioteca durante o segundo recreo.
10. As obras presentadas poderán ser expostas na biblioteca e/ou incluídas no blog da mesma. Tamén se contempla a posibilidade de seren publicadas nun libro.
11. A participación no Certame implica a total aceptación destas bases

domingo, 11 de enero de 2009

PALESTINA

Asistimos impotentes aos ataques e a masacre de Israel sobre Palestina. Case 900 mortos, a maioría civís. Moitos menores, nenos e adolescentes como os que nós educamos. Os nosos levan as veces a kefia, o pano palestino, porque está de moda pero moitos ignoran o seu significado, o seu valor como símbolo da causa Palestina. Estaría ben que o souberan.
Nós dende aquí so temos unha arma, a palabra: os versos que nos deixaron tantos poetas que sufriron as guerras, que tomaron partido pola paz, que abanean as nosas conciencias para que non nos durmamos. Agora, como tantas outras veces antes, é hora de pedir a paz e a palabra. Palestina, Congo, Afganistán,...






He cerrado mi balcón
porque no quiero oír el llanto,
pero por detrás de los grises muros
no se oye otra cosa que el llanto.
Hay muy pocos ángeles que canten,
hay muy pocos perros que ladren,
mil violines caben en la palma de mi mano.
Pero el llanto es un perro inmenso,
el llanto es un ángel inmenso,
el llanto es un violín inmenso,
las lágrimas amordazadas al viento,
y no se oye otra cosa que el llanto. Federico García Lorca.



Sólo le pido a Dios
que la guerra no me sea indiferente,
es un monstruo grande y pisa fuerte
toda la pobre inocencia de la gente.
Sólo le pido a Dios
que el dolor no me sea indiferente,
que la reseca muerte no me encuentre
vacío y solo sin haber hecho lo suficiente.
Sólo le pido a Dios
que lo injusto no me sea indiferente,
que no me abofeteen la otra mejilla
después de que una garra me arañó esta suerte.
Sólo le pido a Dios
que lo injusto no me sea indiferente,
si un traidor puede más que unos cuantos,
que esos cuantos no lo olviden fácilmente.
Sólo le pido a Dios
que el futuro no me sea indiferente,
desahuciado está el que tiene que marcharse
a vivir una cultura diferente.
Sólo le pido a Dios
que la guerra no me sea indiferente,
es un monstruo grande y pisa fuerte
toda la pobre inocencia de la gente. León Gieco.